De trein, zaterdag

Rond middernacht Krasnojarsk bereikt, 4098 km van Moskou. Niet veel van gezien. Het landschap veranderd nu naar meer vergezichten.  Daardoor zien we ook de meest troosteloze aanblik van veel door de tand des tijds aangevreten gebouwen en een werkelijk eindeloze rij van houten huisjes met vrijwel allemaal blikken golfplaten en soms blikken reclameborden op het dak. Veel mijnbouwindustrie, die zo'n 50 jaar geleden gestopt is, heeft de boel aan de natuur overgelaten. 

Om 20.30 uur arriveren we in Irkoetsk, 5185 km van Moskou, waar Aleksander klaarstaat om ons naar Listvjanka, 70 km verderop, aan het Baikalmeer te rijden. Dat gaat niet helemaal lekker. Ten eerste spreekt hij vrijwel geen Engels. Ten tweede wil hij blijkbaar bewijzen hard te kunnen rijden. Ten derde raakt hij net buiten Irkoetsk de weg kwijt. Dan rijdend in het stikdonker gaat hij zijn maar half werkend gps apparaat raadplegen en de snelheid opvoeren. Onze opmerking in alle ons bekende talen dat wij alle tijd van de wereld hebben, werkt een beetje. De dodenrit uit de buurt van Omsk spookt ons door het hoofd. 

Afijn, ook in Listvjanka komen we ongeschonden aan.